متخصص بیماری های عفونی، درمان زخم های دیابت در پا را بسیار مشکل دانست و گفت: این زخم ها یکی از علل مهم قطع عضو در اندام تحتانی هستند ،بنابر این پیشگیری را پیشه کنید.
به گزارش " وب دا " استادیار
و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین ، دکتر حمیدرضا نجاری گفت :
دیابت یا مرض قند از بیماری های شایع است که می تواند مشکلات جدی را برای
اندام ها ایجاد کند. یکی از این مشکلات زخم های مزمن و مقاوم به درمان است
که بطور معمول، در پای این بیماران ایجاد می شود. این عارضه را «پای
دیابتی» می گویند.
بیمار متوجه آسیب نمی شود
این
پزشک شاغل در مرکز آموزشی - درمانی بوعلی سینا قزوین، با تصریح به اینکه
به طور متوسط بعد از گذشت 10 سال از ابتلا به دیابت، عــوارض در بیمار
دیابتی دیده می شود، عنوان کرد: به علت اختلال در انتقال حس و عــــدم
احساس درد، شخص متوجه آسیب های وارده نمی شود و هرگونه زخم یا آسیب، زمینه
را برای بروز زخم و آسیب بافت نسجی فراهم می کند.
اختلال در حس، زمینه ساز پیشرفت بیماری
این
پزشک متخصص بیماری های عفونی، گرمی، تورم، قرمزی و خروج ترشحات چرکی را
علائم شاخص عفونت عنوان کرد و گفت: به دلیل اختلال در عروق محیطی بیماران
دیابتی، خون رسانی عضو به خوبی انجام نمی شود و ممکن است گرمی و قرمزی،
مشاهده نشود. وی ادامه داد که درد به صورت بارز در این بیماران وجود ندارد و
همین عوامل، زمینه ساز تشخیص دیررس و پیشرفت زخم می شود و شاخصه بارز زخم
دیابتی، ترمیم با تأخیر زخم است.
دکتر
نجاری وجود هر گونه زخم مزمن و بدون ترشح در پا، قطع انگشتان در پای
مقابل، لمس نشدن عروق محیطی و مختل شدن حس درد و حرارت را آغاز ایجاد پای
دیابتی دانست.
قاعده انگشت اول، شایع ترین محل
استادیار
وعضو هیأت علمی دانشگاه، شایع ترین محل برای ایجاد زخم را برجستگی های
استخوانی به ویژه برجستگی در قاعده انگشت اول پا و مواضعی که بیشتریت تماس
پوست با سطح خارجی را دارد، عنوان کرد و گفت: افراد هیچگاه با پای برهنه و
بدون کفش در محیط راه نروند و در داخل منزل هم از کفش یا دمپائی طبی
استفاده کنند.
وی
با سفارش به اینکه اینگونه بیماران در انتخاب کفش خود دقت کنند و کفشی را
که کمترین آسیب را وارد می کند انتخاب کنند؛ اظهار کرد: آنان باید شستشوی
روزانه فقط با آب و صابون را انجام داده؛ معاینه روزانه از لحاظ وجود زخم
انجام دهند؛ زخم را دستکاری نکنند؛ از خود درمانی پرهیز کنند تا بر شدت زخم
افزوده نشود و در صورت مشاهده کوچکترین زخم (حتی اگر بدون علامت هم باشد)
به پزشک مراجعه کنند.
اول پیشگیری، بعد درمان
این
پزشک متخصص بیماری های عفونی، با تأکید بر اینکه بهترین اقدام در این
زمینه، پیشگیری است؛ درمان آنتی بیوتیکی را متناسب با میزان وسعت زخم، طول
مدت ایجاد، میزان درگیری عضو و وجود علائم عفونت، برشمرد و متذکر شد: در
کمترین حد عفونت، بیمار باید حداقل دو تا سه هفته، آنتی بیوتیک مصرف کند و
درمان را خودسرانه قطع نکند.
وی با
تأکید به اینکه، پانسمان طبق نظر پزشک مجاز است؛ گفت: در زخم های حاوی
ترشحات، باید از پانسمان خشک استفاده کرد تا ترشحات کاهش یابد و در زخم
هایی که ضخامت پوست افزایش یافته و مانند میخچه شده است، از پانسمان مرطوب
استفاده شود تا پوست را نرم تر کند.