علیرغم نقش ویژه هیئت علمی در دوره خدمت در جامعه، شامل تربیت محققین آینده و فراهم آوردن فرصت های تحصیلی که منجر به نوآوری علمی و فناوری می شود، ویژگی های اجتماعی جمعیت شناسی استادان هرگز نمایی از جمعیت عمومی نبوده است. در اینجا ما به طور سیستماتیک شاخص‌های اجتماعی-اقتصادی دوران کودکی اساتید را بررسی می‌کنیم و در نظر می‌گیریم که چگونه ممکن است این شاخص ها کوشش برای متنوع سازی جمعیت اعضاء هیات را محدود کنند. با ترکیب داده‌های سطح ملی در مورد رتبه‌بندی آموزش، درآمد و دانشگاه با نظرسنجی 2017-2020 از 7204 هیئت علمی مستقر در ایالات متحده در هشت رشته در STEM (علوم،،تکنولوژی، مهندسی ، ریاضی) ،علوم اجتماعی و علوم انسانی، نشان می‌دهیم که احتمال وجود اساتید با داشتن یک پدر و مادر با مدرک دکتری 25 برابر بیشتر است. علاوه بر این، این نرخ در دانشگاه های معتبر تقریباً دو برابر شده و در 50 سال گذشته ثابت است. نتایج ما نشان می دهد که رسیدن به جایگاه هیات علمی به طور نامتناسبی برای افراد دارای امتیاز اجتماعی-اقتصادی بالا قابل دسترسی است و همچنان این حالت در ایالت متحده ادامه دارد.